Als je je favoriete honden voor de geest haalt, zoals de zonnige Golden Retriever, de pittige Beagle of de beminnelijke American Pit Bull Terrier, is de kans groot dat je niet veel tijd besteedt aan het nadenken over hun hondenstamboom. Net als mensen komen deze geliefde rassen ergens vandaan en hebben ze zeker een uniek verhaal. Jammer genoeg bestaan sommige hondenrassen, zelfs dichte voorouders van onze hedendaagse favorieten, niet meer. Verschillende redenen – van oorlog en ziekte tot natuurlijke evolutie – speelden een rol in hun verdwijning. Hier zijn tien ongelooflijke maar uitgestorven hondenrassen die we graag zouden willen ontmoeten.
Talbot jachthond
Met zijn oorsprong in middeleeuwse wandtapijten, literatuur en schilderijen, was de Talbot Hound een ras dat gewaardeerd werd om zijn jachtcapaciteiten. Het is echter onduidelijk of deze honden windhonden, geurhonden of jachthonden waren. “Talbot” was niet alleen een rasnaam, maar verwees naar een individuele hond van adellijke afkomst en aparte verschijning. Deze korte, gedrongen honden hadden een slanke witte vacht en een trots gekrulde staart. Afkomstig uit Normandië, werden ze alom vereerd in Engeland, vaak te vinden als metgezellen en jachthonden. Hoewel de raszuivere Talbot helaas verdween aan het einde van de 18e eeuw, leeft hun nalatenschap voort in hun vermoedelijke afstammelingen, de Beagle en de Bloedhond.
Koe probeert uit het slachthuis te ontsnappen. Godzijdank voor wat er daarna gebeurt
Advertentie
St. John’s Waterhond
Veel hedendaagse water retrievers, waaronder de Newfoundland, Curly-Coated Retriever en Labrador Retriever, traceren hun afkomst terug naar de St. John’s Dog van Newfoundland. Deze honden, ontstaan uit een mix van lokale rassen en waterhonden geïntroduceerd door Portugese vissers, trokken de aandacht van Britse jagers. Op zoek naar verbetering van hun water-zoekende capaciteiten, importeerden de Britten St. John’s honden naar Engeland. Uiteindelijk ging het ras naadloos over in de ontwikkeling van andere retriever rassen. Het ras zelf ging echter verloren aan de evolutie.
Vechthond van Cordoba
(Foto: MrDogLover21 | YouTube)
Als je je favoriete honden voor de geest haalt, zoals de zonnige Golden Retriever, de pittige Beagle of de beminnelijke American Pit Bull Terrier, is de kans groot dat je niet veel tijd besteedt aan het nadenken over hun hondenstamboom. Net als mensen komen deze geliefde rassen ergens vandaan en hebben ze zeker een uniek verhaal. Jammer genoeg bestaan sommige hondenrassen, zelfs dichte voorouders van onze hedendaagse favorieten, niet meer. Verschillende redenen – van oorlog en ziekte tot natuurlijke evolutie – speelden een rol in hun verdwijning. Hier zijn tien ongelooflijke maar uitgestorven hondenrassen die we graag zouden willen ontmoeten.
Talbot jachthond
Met zijn oorsprong in middeleeuwse wandtapijten, literatuur en schilderijen, was de Talbot Hound een ras dat gewaardeerd werd om zijn jachtcapaciteiten. Het is echter onduidelijk of deze honden windhonden, geurhonden of jachthonden waren. “Talbot” was niet alleen een rasnaam, maar verwees naar een individuele hond van adellijke afkomst en aparte verschijning. Deze korte, gedrongen honden hadden een slanke witte vacht en een trots gekrulde staart. Afkomstig uit Normandië, werden ze alom vereerd in Engeland, vaak te vinden als metgezellen en jachthonden. Hoewel de raszuivere Talbot helaas verdween aan het einde van de 18e eeuw, leeft hun nalatenschap voort in hun vermoedelijke afstammelingen, de Beagle en de Bloedhond.
Koe probeert uit het slachthuis te ontsnappen. Godzijdank voor wat er daarna gebeurt
Advertentie
St. John’s Waterhond
Veel hedendaagse water retrievers, waaronder de Newfoundland, Curly-Coated Retriever en Labrador Retriever, traceren hun afkomst terug naar de St. John’s Dog van Newfoundland. Deze honden, ontstaan uit een mix van lokale rassen en waterhonden geïntroduceerd door Portugese vissers, trokken de aandacht van Britse jagers. Op zoek naar verbetering van hun water-zoekende capaciteiten, importeerden de Britten St. John’s honden naar Engeland. Uiteindelijk ging het ras naadloos over in de ontwikkeling van andere retriever rassen. Het ras zelf ging echter verloren aan de evolutie.
Vechthond van Cordoba
(Foto: MrDogLover21 | YouTube)
De Vechthond van Cordoba, ook wel bekend als de Cordoba Vechthond of Perro de Pelea Cordobes, was een ras afkomstig uit Argentinië. Tragisch genoeg ontwikkeld voor hondengevechten, fokkers waardeerden deze formidabele honden voor hun vasthoudendheid, kracht en agressieve aard in de vechtarena. Echter, de publieke perceptie van hondengevechten veranderde in het midden van de 20e eeuw. In een dierenrechtenoverwinning in 1954 verbood de Argentijnse regering de praktijk van hondengevechten. Als gevolg van het verbod en de economische omstandigheden van die tijd, ging de populatie van de Cordoba vechthond achteruit, wat uiteindelijk leidde tot het uitsterven van het ras.
Molossus
Oorspronkelijk werd aangenomen dat de Molossus werd geïntroduceerd op het Middellandse Zeegebied door de Feniciërs, maar won aan populariteit bij de oude Grieken en Romeinen vanwege hun woeste aard en uitzonderlijke jachtvaardigheden. Als alternatief suggereren sommige theorieën dat Alexander de Grote deze honden transporteerde van veroverde Aziatische landen naar het oude Griekenland. Terwijl de Molossa honden zich verspreidden over verschillende regio’s, ontstonden er nieuwe rassen om te voldoen aan verschillende behoeften en voorkeuren. Veel van de meest geliefde rassen, zoals de Sint Bernard, Duitse Dog en Berner Sennenhond, delen deze gemeenschappelijke verwantschap.
Salish Wolhond
Zeer gewaardeerd door de Salish Coast Native American stammen voor hun vacht, werden deze kleine, Spitz-achtige honden bewust apart gehouden van andere dorpshonden om hun onderscheidende witte vacht te beschermen. Het Salish volk van de Pacific Northwest, bekend om hun weefkunsten, hield geen schapen. In plaats daarvan scheerde de stam deze gewaardeerde honden en spon de vezels om ceremoniële dekens te maken. Helaas hebben de introductie van Hudson Bay handelsdekens, betaalbare schapenwol en kolonialisme bijgedragen aan de uiteindelijke verdwijning van deze uitgestorven Woolly dogs.
Hawaiiaanse Poi Hond
(Foto: Listopedia | YouTube)
Van de Hawaiian Poi Dog – een kleine, dikbuikige hond met een kleurrijke vacht – wordt aangenomen dat hij meer dan duizend jaar geleden met de Polynesiërs naar Hawaii kwam. Deze hond was ook geliefd om zijn lieve karakter en zijn compatibiliteit met kinderen. Ondanks hun beminnelijke aard diende de Hawaiian Poi Dog ook als voedselbron. De introductie van andere hondenrassen in het gebied leidde tot het uitsterven van de Hawaiian Poi Dog in de vroege negentiende eeuw, waarschijnlijk als gevolg van kruisingen. In de jaren 1970 probeerde een fokprogramma in de Honolulu Zoo de uitgestorven Polynesische pup terug te brengen.
Alpine Mastiff
