We weten allemaal wat “hond” achterstevoren gespeld is. Misschien komt dat omdat onze hondenvrienden altijd al deel hebben uitgemaakt van de menselijke mythologie over goden en godinnen.
Vereren we vandaag de dag nog steeds honden? Ik weet het niet. We geven ze te eten, baden ze, geven al ons geld aan ze uit en ruimen ze op als ze hun “behoefte” doen, dus misschien doen we dat wel!
Koe probeert uit het slachthuis te ontsnappen. Godzijdank voor wat er daarna gebeurt 
Advertentie
Hier zijn enkele hondengoden en -godinnen die door de eeuwen heen vereerd werden.
1. Hecate de Griekse godin
(Afbeelding Credit: PHAS/Universal Images Group via Getty Images)
Hecate is de Griekse godin van onder andere kruispunten, ingangen en honden. Ze wordt vaak afgebeeld met drie hoofden, en soms verschijnen ze als hoofden van koeien, paarden, zwijnen, slangen of honden, wat mij klinkt als een recept voor hoofdpijn.
Hecate wordt meestal beschreven als zijnde hondvormig of met honden bij zich. Haar nadering wordt zelfs aangekondigd door honden die blaffen of huilen.
Honden werden in Griekenland ook gebruikt om huizen en hoven te bewaken, dus haar associatie met ingangen waar honden zouden zitten is niet zo verrassend.
2. Gula de Babylonische Godin
(Afbeelding Credit: Prisma/Universal Images Group via Getty Images)
Gula, ook bekend als Bau – of Nintinugga als u de lange weg wilt nemen – en vele andere namen, is een van de godinnen van het Babylonische pantheon. Ze wordt vaak afgebeeld in kunst op grensstenen en meestal zittend in de buurt van honden.
Honden mochten vrij rondlopen in haar tempels en veel aanbidders maakten hondenbeelden om aan haar te wijden. Gula’s heilige dier was de hond, dus het is logisch dat kunst die voor haar werd gemaakt of waarin ze figureerde ook honden bevatte.
Gula werd aangeroepen voor medische bezweringen en stond soms bekend als “de grote genezer”. Dit zou kunnen komen doordat de mensen in de oudheid ontdekten dat het laten likken van hun wonden door honden hielp om sneller te genezen.
Het wordt vandaag de dag niet aangeraden om uw hond uw wonden te laten likken, maar hondenlikken vrolijkt ons wel op als we in de put zitten.
3. Anubis De Egyptische God
(Afbeelding Credit: De Agostini / G. Dagli Orti/Getty Images)
Als u de namen kent van de oude Egyptische goden, dan kent u Anubis waarschijnlijk wel. Hij is moeilijk te missen met zijn jakhalskop.
Anubis is de god die zielen naar het hiernamaals brengt. Hij weegt het hart van een mens om te bepalen of hij naar het dodenrijk mag gaan.
De associatie van Anubis met de dood komt waarschijnlijk doordat jakhalzen in de buurt van graven en begraafplaatsen werden gezien. Omdat ze aaseters zijn, graven ze ondiepe graven op om voedsel te vinden – en de gedachte daaraan maakt een begraafplaats nog minder leuk om op te zijn.
4. Coyote, de inheemse Amerikaanse godheid
(Foto Credit: kojihirano/Getty Images)
In de Indiaanse culturen is Coyote meestal een antropomorfe bedriegergod die trekjes heeft die lijken op het dier waar u aan denkt als u zijn naam hoort.
De legendes variëren sterk tussen culturen en stammen, maar hij is bijna altijd ondeugend en trekt vergelijkingen met de Noorse god Loki. Misschien komt dit omdat coyotes soms geluiden maken die lijken op krijsend gelach.
Volgens één mythe doet hij zich voor als de Schepper; volgens een andere vertelde hij de eerste leugen ooit. Tot op de dag van vandaag komt hij voor in verhalen om jonge mensen te onderwijzen over de Indiaanse cultuur.
5. Xolotl De Azteekse God
(Foto Credit: Werner Forman/Universal Images Group/Getty Images)
Xolotl is een god uit de mythologie van de Azteken die geassocieerd wordt met bliksem, vuur en dood. Hij wordt afgebeeld als een skelet, een monster of een man met een hondenkop.
Xolotl brengt veel tijd door in de onderwereld, waar hij de zon bewaakt wanneer deze ’s nachts onder de wereld van de levenden verdwijnt. Misschien om tijd te besparen, neemt hij ook de geesten van de doden met zich mee, omdat hij toch al op weg naar beneden is.
Xolotl hielp de god Quetzalcoatl om menselijkheid en vuur uit de onderwereld te brengen, dus hij is behoorlijk belangrijk. Zo belangrijk zelfs dat er een hondenras naar hem is vernoemd: de Xoloitzcuintli, beter bekend als de Mexicaanse Haarloze Hond.
Uw hond waakt misschien niet over de geesten van de doden, maar uw hond verdient wel een ereplaats in huis. Ze zijn beter dan een god; ze zijn familie!
