In bepaalde kringen van de hondencultuur wordt “deels Poedel” als de normaalste zaak van de wereld beschouwd. Neem de Labradoodle, Goldendoodle en de kruising tussen die twee, de altijd trendy Doubledoodle – als u er één kunt vinden, tenminste. Ze zijn net zo gewild als alle andere rashonden – ze krijgen vaak de hoogste prijskaartjes en staan op de langste wachtlijsten op de markt.
Laat ons u nu iets vertellen wat u nog niet gehoord heeft: de American Canine Hybrid Club telt meer dan 60 verschillende Poedelmengsels op haar lijsten – en de meeste daarvan behoren niet tot de populairste honden in Amerika. Heeft u ooit een Airedoodle (Airedale Terrier en Poedel) gezien? En Alhasapoo (Poedel en Lhasa Apso) of Lacaspoo (Cockapoo en Lhasa Apso)?
Als de vacht vliegt: op reis met huisdieren
Advertentie
Hier is een lijst van Poedel-hybriden die, om welke reden dan ook, nergens de harten en geesten van hondenliefhebbers hebben veroverd. Lees meer over hen:
Bassetoodle: Ze hebben een langere romp en kortere poten dan een echte Basset Hound, waardoor de Bassetoodle eruitziet alsof hij onlangs gefotoshopt is. En ze hebben de neiging om te verharen – wat Poedels, die ook hypoallergeen zijn, niet doen. Bonuspunten voor het in spagaat kunnen lopen zoals deze Bassetoodle.
Eskapoo: Dit is wat er gebeurt als u een dwergpoedel paart met een groter, Husky-achtig ras (in dit geval de Amerikaanse Eskimohond) dat al gemengd is… wees alleen voorbereid op een hondje waarvan het hoofd kleiner is dan zijn lichaam. 
Havapoo (Havanezer en Poedel): De meeste Poedel-hybriden, zoals deze, zijn al deels Poedel en deels iets anders. Als een Poedel-hybride niet deels raszuiver hoeft te zijn, hoe kunnen we dan zien of een doodle echt “deels Poedel” is? Is deels Poedel gewoon een eufemisme voor bastaardhond met licht krullend haar? Denk eens aan de Jackapoo, de Papipoo en de Bolonoodle, die er meer bastaard- dan designerhond uitzien. 
Pootalion: De drang om een slimme hond (de Poedel) en een snelle hond (de Italiaanse Greyhound) samen te voegen is begrijpelijk. Veel van de honden op de lijst van poedels hebben een bepaald doel, zo niet populariteit. De Airedoodle is de Airedale Terrier met langere benen, en de Dalmadoodle is een Dalmatiër zonder vlekken. 
Poovier (Bouvipoo/Flandoodle): Deze kruising van poedels lijkt het allemaal te hebben – geweldig haar, temperament, energie en naam. (Hij is deels Poedel en deels Bouvierdes Flandres, een ras dat oorspronkelijk uit Vlaanderen komt, vandaar de mooie naam). Hoewel de Poovier er zo uitziet en zich zo gedraagt, mist hij de marketing en de sterallure van de Goldendoodle. 
Sint Berdoodle: De hersenen van een poedel en de hersenen van een Sint Bernard, deze doodle is gefokt om briljant te zijn. Maar ergens tussen de 100 en 200 pond is hij misschien te groot om niet te falen. U zult de Saint Berdoodle waarschijnlijk niet snel in een hondenpark zien – zoals een Alpine Trek. 
Scoodle: Er is meer dan een halsaccessoire nodig om deze bijzondere kruising (deels poedel, deels Schotse Terriër) aan te slaan. Hier is waarom: hij heeft noch het geweldige haar (het moet regelmatig geborsteld worden zodat het niet gaat klitten) noch de poten van een poedel (hoewel hij veel beweging nodig heeft). Hij heeft niet de cache van de legendarische Scottie. 
Dunckiedoodle (tweede generatie standaardpoedel en tweede generatie kakapoe): Een unieke doodle mix en alles wat positief is aan een deel poedel. Hij is groter dan een kleine Cockapoo en kleiner dan een standaard Poedel. Duncan weegt 35 pond, verhaart niet, is hypoallergeen, springt voor tennisballen, is slim en grappig – en van deze schrijver. Meer doodles zijn niet nodig.
