(Afbeelding Credit: Getty Images)
Cryptorchidisme bij honden treedt op wanneer één of beide testikels in de buikholte achterblijven en niet indalen in het scrotum.
Meestal dalen de testikels in tegen de tijd dat een puppy twee maanden oud is. Hoewel het bij sommige rassen eerder of later kan gebeuren, gebeurt het zelden na de leeftijd van zes maanden. Als één of beide testikels nog niet ingedaald zijn op de leeftijd van vier maanden, vermoeden dierenartsen over het algemeen dat er sprake is van cryptorchisme.
Als de vacht vliegt: reizen met huisdieren
Advertentie
De rechtertestikel geeft twee keer zoveel risico op cryptorchidisme als de linkertestikel. Als slechts één testikel niet indaalt, noemen dierenartsen de aandoening unilateraal cryptorchidisme. Als beide testikels niet ingedaald zijn, spreken ze van bilateraal cryptorchisme.
De niet ingedaalde testikels kunnen vastzitten in het lieskanaal, een doorgang die de zaadstreng met de testikels verbindt, of ze kunnen ergens anders in de buikholte vastzitten.
De aandoening kan leiden tot ernstige complicaties bij honden, waaronder zaadbalkanker, dus het is belangrijk om het snel te behandelen. Als u vermoedt dat uw hond aan cryptorchidisme lijdt, neem dan meteen contact op met uw dierenarts. Zij kunnen de aandoening diagnosticeren en zo snel mogelijk met de behandeling beginnen.
Hier leest u wat u moet weten over de symptomen, oorzaken en behandelingen van cryptorchisme bij honden.
Symptomen van cryptorchidisme bij honden
(Afbeelding Credit: Getty Images)
Er zijn misschien geen directe symptomen van cryptorchidisme bij honden, maar er kunnen wel verschillende complicaties optreden. Het belangrijkste teken van deze aandoening is dat één of beide testikels nog niet ingedaald zijn rond de leeftijd van vier maanden.
Als een niet-ingedaalde testikel in het lieskanaal zit, kan een dierenarts deze waarschijnlijk voelen met behulp van buikpalpitaties. Als het echter ergens anders in de buik zit, kan de dierenarts een echografie nodig hebben om de locatie te bepalen.
Een van de complicaties die kunnen optreden is een torsie van de zaadstreng. Dit gebeurt wanneer de zaadstreng om zichzelf heen draait, waardoor de bloedtoevoer naar de testikels wordt afgesneden. Dit leidt tot ernstige, acute buikpijn.
Een andere veel voorkomende complicatie is zaadbalkanker. Het risico op teelbalkanker is tien keer hoger bij honden met cryptorchidisme dan bij honden die het niet hebben. De symptomen hangen af van het type kanker.
Honden met cryptorchidisme kunnen onvruchtbaar zijn, omdat de testikels die niet zijn ingedaald over het algemeen geen sperma produceren. De testikels blijven echter testosteron produceren.
Er zijn een paar ontwikkelingsafwijkingen die meestal samen met de aandoening voorkomen. Deze omvatten misvormingen aan de poten, staart, ogen en oogleden. Honden kunnen ook lijden aan heupdysplasie, luxerende patella’s (ontwrichte knieschijven) en een levensbedreigende hartafwijking genaamd tetralogie van Fallot.
Oorzaken van Cryptorchidisme bij honden
(Afbeelding Credit: Getty Images)
De exacte oorzaak van cryptorchidisme bij honden is niet bekend, hoewel men vermoedt dat er een genetische component is.
Hoewel alle hondenrassen er last van kunnen hebben, komt het vaker voor bij speelgoedrassen zoals speelgoedpoedels, Yorkshire Terriërs en Pomeranians. Dierenartsen raden ouders aan om honden die de aandoening hebben te steriliseren, zodat ze het niet kunnen doorgeven.
Sommigen vermoeden dat het probleem niet genetisch is, maar ontstaat door iets dat tijdens de ontwikkeling van de foetus in de baarmoeder gebeurt. Het kan ook een omgevingsfactor zijn die alleen voorkomt bij leden van hetzelfde nest.
Hoe dan ook, de aandoening is momenteel niet te voorkomen.
Behandelingen voor Cryptorchidisme bij Honden
(Foto Credit: Veejay Villafranca/Getty Images for WSPA)
De behandeling voor cryptorchidisme bij honden is castratie. Het is belangrijk om dit te doen om complicaties zoals teelbalkanker te voorkomen en om te voorkomen dat de hond de aandoening mogelijk doorgeeft aan zijn nakomelingen.
De procedure om een hond met cryptorchidisme te steriliseren is ingewikkelder dan bij honden die het niet hebben. Dit komt omdat meestal de buikholte moet worden opengesneden en, in gevallen waarbij de testikel niet met een echo kan worden gevonden, medisch onderzoek nodig is.
De dierenarts moet beide testikels verwijderen, zelfs als er maar één niet indaalt.
Onderzoekers hebben een aantal experimentele behandelingen geprobeerd, waaronder hormooninjecties bij puppy’s en het kunstmatig indalen van de testikels. Maar zelfs kunstmatig ingedaalde testikels behouden hetzelfde hoge risico op zaadbalkanker.
Deze behandelingen worden als onethisch beschouwd, en wanneer fokkers hebben geprobeerd om een lijn voort te zetten ondanks het cryptorchisme van een hond, resulteert dit meestal in pijn voor de getroffen hond. Neutralisatie is over het algemeen veilig en stelt een hond in de meeste gevallen in staat om een normaal, gezond leven te leiden.
