Hondsdolheid bij honden: symptomen, oorzaken en preventie

Hondsdolheid bij honden is een virus dat de hersenen en het ruggenmerg aantast, en het is altijd dodelijk. Daarom is vaccineren tegen hondsdolheid zo belangrijk voor honden. De ziekte verspreidt zich meestal via beten, omdat besmette dieren een grote hoeveelheid van het hondsdolheidsvirus in hun speeksel afscheiden.

Wanneer de symptomen van hondsdolheid bij honden verschijnen, zijn dat over het algemeen gedragsveranderingen, verlamming en uiteindelijk de dood. Het duurt meestal twee weken tot vier maanden voordat de ziekte bij honden geïncubeerd is, maar het kan nog langer duren.

Koe probeert uit slachthuis te ontsnappen. Godzijdank voor wat er daarna gebeurt

Advertentie

Hondsdolheid kan honden en alle andere zoogdieren treffen, inclusief mensen. De ziekte doodt elk jaar wereldwijd meer dan 50.000 mensen en miljoenen dieren. Honden die in contact komen met wilde dieren lopen een grotere kans om de ziekte op te lopen, en niet-gevaccineerde honden lopen een veel groter risico.

Dit is wat u moet weten over de symptomen, oorzaken en preventie van hondsdolheid bij honden.

Rabiëssymptomen bij honden

De symptomen van hondsdolheid bij honden zijn vrij duidelijk en opzienbarend. Er zijn twee stadia van de ziekte: het woedende stadium, gevolgd door het verlammende of stomme stadium. De namen alleen al verraden hoe akelig deze ziekte is.

In het begin vertonen hondsdolle honden veranderingen in hun temperament, waaronder

• Rusteloosheid
• Onzekerheid
• Bezorgdheid
• Plotselinge aanhankelijkheid bij anders gereserveerde honden
• Plotselinge agressie of verlegenheid bij anders vriendelijke honden
• Ongevoeligheid voor pijn
• Snauwen naar denkbeeldige voorwerpen, bijten en zelfverminking
• Gevoeligheid voor licht, aanraking of geluid

In het verlammingsstadium hangt de bek open, druipt er speeksel vanaf en kan de getroffen hond niet eten of drinken. Zodra ze uitgedroogd zijn, volgt volledige verlamming en de dood volgt snel.

Elk dier of mens dat in deze periode gebeten of gekrabd wordt, wordt als blootgesteld beschouwd en moet behandeld worden. In tegenstelling tot de menselijke vorm van de ziekte veroorzaakt rabiës bij honden geen watervrees.

Het is duidelijk dat als u een van deze symptomen ziet – zelfs als u vermoedt dat uw hond aan hondsdolheid is blootgesteld – u onmiddellijk naar een dierenarts moet gaan.

Oorzaken

De meest voorkomende manier waarop hondsdolheid op honden wordt overgedragen, is via het speeksel van een besmet dier dat via een bijtwond binnenkomt, hoewel het ook via slijmvliezen of een open wond kan worden verspreid.

Hoewel het Centers for Disease Control onlangs heeft aangekondigd dat hondsdolheid bij honden in de VS is uitgeroeid, komt hondsdolheid nog steeds voor bij andere dieren in het wild, en uw hond kan het krijgen als hij niet gevaccineerd is.

Sinds de jaren 1970 heerst er zelfs een epidemie van hondsdolheid onder wasberen, en meer dan de helft van de gevallen bij honden is afkomstig van dat specifieke wilde dier. De rest was afkomstig van stinkdieren, vossen en vleermuizen, in die volgorde.

De meest waarschijnlijke vorm van overdracht is via een beet van een besmet dier – niet via vlooien, muggen of andere insecten – hoewel er zeldzame gevallen zijn van overdracht door het inademen van de lucht in grotten vol vleermuizen.

Hondsdolheidsvaccin voor honden

– Hondsdolheidsvaccins zijn van vitaal belang om honden te beschermen tegen het hondsdolheidsvirus, dat bijna altijd dodelijk is zodra de klinische symptomen verschijnen. Honden lopen een risico omdat rabiës veel voorkomt bij wilde dieren zoals wasberen, vleermuizen, vossen en stinkdieren.

– Het rabiësvaccin is in de meeste gebieden wettelijk verplicht voor honden. Regelmatige rabiësvaccinatie beschermt de gezondheid van zowel huisdieren als mensen en helpt overdracht op mensen door hondenbeten te voorkomen.

– Het rabiësvaccin wordt meestal voor het eerst gegeven aan puppy’s als ze 12-16 weken oud zijn. Daarna krijgen ze een jaar later een vervolgvaccinatie, met extra boosters om de 1 tot 3 jaar, afhankelijk van het vaccintype, de volksgezondheidsvoorschriften en de aanbeveling van de dierenarts.

– Er zijn jaar- en meerjarenvaccins beschikbaar. Uw dierenarts bepaalt de juiste timing op basis van de gezondheidsstatus, leeftijd en wettelijke vereisten voor een geldig rabiëscertificaat.

– Vaak voorkomende bijwerkingen van rabiësvaccins bij honden zijn onder andere lichte lethargie, pijn op de injectieplaats, lichte koorts en verminderde eetlust. Ernstigere allergische reacties komen zelden voor.

– De juiste vaccinatie door een erkende dierenarts biedt de beste bescherming tegen de ziekte. Hondsdolheidsvaccins voor honden zijn zeer veilig en effectief – ze beschermen meer dan 99% van de gevaccineerde dieren voor meer dan een jaar met elke booster.

Als u denkt dat uw hond aan hondsdolheid is blootgesteld, is de gebruikelijke veterinaire procedure een quarantaine van maximaal zes maanden voor niet-gevaccineerde honden en tien dagen voor honden die gevaccineerd zijn. U moet uw dierenarts een bewijs van vaccinatie geven.

Soms is het mogelijk om de progressie van hondsdolheid onmiddellijk na een beet te onderbreken door hondsdolheid-antiserum, dat antilichamen bevat, in te spuiten. De ziekte is altijd dodelijk zodra de symptomen verschijnen, en als dat gebeurt, zal de besmette hond waarschijnlijk geëuthanaseerd worden. Volgens de wet moeten dierenartsen vermoedelijke gevallen van hondsdolheid melden bij een gezondheidsdienst van de overheid.

Preventie is het beste medicijn

Preventie is het beste medicijn tegen hondsdolheid. Zorg ervoor dat u uw hond vaccineert. Het vaccin is alleen effectief als honden het krijgen voordat het virus het zenuwstelsel binnendringt. In de Verenigde Staten is rabiësvaccinatie verplicht voor honden, net als rabiësboosters.

Uit de buurt blijven van wilde dieren helpt ook om de overdracht van hondsdolheid op honden te voorkomen. Gevaccineerde honden die gebeten worden, moeten nog steeds in quarantaine en krijgen waarschijnlijk nog een injectie als extra voorzorgsmaatregel, maar als er antilichamen in het bloed van een hond aanwezig zijn, is hij over het algemeen veilig voor hondsdolheid.

Hondsdolheid bij mensen: wat zijn de symptomen?

Hier volgen enkele van de meest voorkomende symptomen van hondsdolheid bij mensen:

• Koorts – Een van de eerste symptomen is vaak hoge koorts, soms meer dan 40°C. De koorts is een reactie op het virus dat zich nu in het lichaam vermenigvuldigt. De koorts is een reactie op het virus dat zich nu in het lichaam vermenigvuldigt.
• Hoofdpijn – Ernstige hoofdpijn kan rond dezelfde tijd als de koorts beginnen. De hoofdpijn is waarschijnlijk het gevolg van een ontsteking die veroorzaakt wordt doordat het virus de hersenen en zenuwen infecteert.
• Vermoeidheid/zwakte – Naarmate het virus vordert, treden vaak vermoeidheid en spierzwakte op. Dit maakt het moeilijk om normale dagelijkse activiteiten uit te voeren.
• Ongemak/pijn – Mensen kunnen een intens ongemak of pijn ervaren op de plaats van de dierenbeet, evenals gevoelloosheid of tintelingen als gevolg van een zenuwontsteking.
• Misselijkheid/braken – Misselijkheid, braken en maagpijn komen vaak voor door het effect van het virus op de spijsvertering en het zenuwstelsel.
• Agitatie – Mensen gaan vaak abnormaal gedrag vertonen zoals angst, agitatie, verwarring of delirium. De ontsteking tast de hersenfunctie aan.
• Hallucinaties – Veel mensen ervaren hallucinaties als het virus de hersenen en zenuwen blijft aanvallen.
• Overmatig speekselen – Naarmate de ziekte vordert, klagen sommige mensen over een verhoogde speekselproductie en kwijlen. Dit komt doordat het virus nu de delen van de hersenen overvalt die de speekselklieren aansturen.

In een later stadium verergeren de symptomen, wat kan leiden tot verlamming, ademhalingsmoeilijkheden, toevallen en uiteindelijk de dood als er geen behandeling plaatsvindt. Het is van cruciaal belang om onmiddellijk medische hulp te zoeken wanneer hondsdolheid wordt vermoed. Vaccinatie kort na blootstelling kan nog steeds voorkomen dat het virus ziekte veroorzaakt.

Is hondsdolheid bij mensen te genezen?

Nee, zodra de klinische symptomen van hondsdolheid bij mensen optreden, is de ziekte voor bijna 100% dodelijk. Hondsdolheid kan echter voorkomen worden als de behandeling kort na de blootstelling plaatsvindt, vóór het begin van de symptomen. Hier volgen enkele belangrijke punten over de geneesbaarheid van hondsdolheid:

• Er is geen genezing mogelijk zodra de klinische symptomen verschijnen. Op dat moment heeft de virale infectie zich via de zenuwen naar de hersenen verspreid. Ondersteunende medische zorg kan de onvermijdelijke dood slechts met een paar dagen verlengen.
• Vroege profylaxe na blootstelling (PEP) kan het ontstaan van hondsdolheid voorkomen. Dit houdt in dat de wond grondig gereinigd wordt, gevolgd door een kuur van rabiësvaccinatie gedurende 28 dagen, samen met rabiësimmunoglobuline. PEP is bijna 100% effectief als het onmiddellijk na blootstelling wordt toegediend.
• Het rabiësvirus heeft een incubatietijd die gemiddeld 1-3 maanden bedraagt na de eerste besmetting, maar die kan variëren van minder dan een week tot meer dan een jaar. Deze periode biedt de mogelijkheid om PEP te krijgen om een immuunrespons te stimuleren die het virus neutraliseert voordat het de hersenen of het ruggenmerg bereikt.
• Er zijn minder dan 15 gevallen bekend van mensen die hondsdolheid hebben overleefd, en de overlevenden hebben over het algemeen langdurige neurologische beperkingen. Om te overleven moest de patiënt in coma worden gebracht terwijl er intensieve ondersteunende therapie werd gegeven, die niet gemakkelijk toegankelijk of succesvol is.

Samengevat is hondsdolheid dus alleen te genezen in de zin dat PEP kan voorkomen dat het virus ooit de hersenen bereikt, als het op tijd wordt toegediend. Maar zodra er symptomen optreden die erop wijzen dat een actieve infectie het centrale zenuwstelsel is binnengedrongen, is hondsdolheid in wezen 100% dodelijk.