Van onvergetelijke culinaire hoogstandjes tot iconische culturele hotspots, landschappelijke wonderen, machtige politici en een bruisend nachtleven, er is veel dat feestvierders aantrekt in Washington D.C. Maar achter alle glitter en glamour schuilt een zorgwekkend probleem op het gebied van de volksgezondheid dat de bruisende stad de afgelopen jaren op zijn grondvesten heeft doen schudden: een overweldigend probleem van rattenplagen.
In een jaarlijks onderzoek van 2023 naar de meest door ratten geteisterde steden in Amerika – samengesteld door Orkin Canada – staat Washington, D.C., op de vierde plaats van “rattiesteden”. Na de pandemie is de knaagdierpopulatie in het district geëxplodeerd, waardoor waarnemingen van ratten op straat, in steegjes en in afvalcontainers in de buurt van eetgelegenheden en uitgaansgelegenheden nu heel gewoon zijn.
Koe probeert uit het slachthuis te ontsnappen. Godzijdank voor wat er daarna gebeurt
Advertentie
Als reactie hierop zet een groep hondenbezitters – die zichzelf de “Ratscallions” noemen – hun honden aan het werk.
Op de meeste avonden gaat de vrijwilligersgroep – bestaande uit ongeveer 12 hondenbezitters – met hun honden de straten en steegjes rond de hoofdstad in om ratten te vinden en te doden. De meeste leden van de Ratscallions hebben Terriers, een rasgroep die van oudsher wordt gehouden voor de jacht op knaagdieren en ander kleiner wild, dankzij hun sterke prooidrift.
Linda Freeman, de leider van de Ratscallions, vertelde The Washington Post dat haar Bedlington Terriers van jagen houden en dat ze er daarom voor koos om ze in te zetten om het rattenprobleem in het district aan te pakken.
“Als ik mijn kleren voor de rattenjacht aantrek, beginnen ze gewoon op en neer te springen,” vertelde Freeman. “Ze beginnen te blaffen en rennen rondjes omdat ze weten dat ze op rattenjacht mogen.”
Hoe de Ratscallions en hun honden op ratten jagen
(Foto: BiZhaMox | Getty Images)
Freeman beschreef hun rattenjachtkleding en zei dat de Ratscallions meestal schoenen met dikke zolen dragen omdat ze soms door steegjes moeten lopen die bezaaid zijn met glasscherven. Ze legt ook uit dat ze lange, goed passende broeken dragen die niet te wijd zijn. Volgens haar hebben ze een incident meegemaakt waarbij “een rat over de broekspijp van een meisje liep”.
Daarnaast draagt elk groepslid vaak een shirt met daarop geborduurd “Ratscallions”. De groep heeft ook water en een EHBO-doos bij zich voor hun honden, die soms blauwe plekken oplopen door verdedigende ratten.
Volgens de Ratscallions is rattenjagen niets minder dan een teamprestatie.
Van onvergetelijke culinaire hoogstandjes tot iconische culturele hotspots, landschappelijke wonderen, machtige politici en een bruisend nachtleven, er is veel dat feestvierders aantrekt in Washington D.C. Maar achter alle glitter en glamour schuilt een zorgwekkend probleem op het gebied van de volksgezondheid dat de bruisende stad de afgelopen jaren op zijn grondvesten heeft doen schudden: een overweldigend probleem van rattenplagen.
In een jaarlijks onderzoek van 2023 naar de meest door ratten geteisterde steden in Amerika – samengesteld door Orkin Canada – staat Washington, D.C., op de vierde plaats van “rattiesteden”. Na de pandemie is de knaagdierpopulatie in het district geëxplodeerd, waardoor waarnemingen van ratten op straat, in steegjes en in afvalcontainers in de buurt van eetgelegenheden en uitgaansgelegenheden nu heel gewoon zijn.
Koe probeert uit het slachthuis te ontsnappen. Godzijdank voor wat er daarna gebeurt
Advertentie
Als reactie hierop zet een groep hondenbezitters – die zichzelf de “Ratscallions” noemen – hun honden aan het werk.
Op de meeste avonden gaat de vrijwilligersgroep – bestaande uit ongeveer 12 hondenbezitters – met hun honden de straten en steegjes rond de hoofdstad in om ratten te vinden en te doden. De meeste leden van de Ratscallions hebben Terriers, een rasgroep die van oudsher wordt gehouden voor de jacht op knaagdieren en ander kleiner wild, dankzij hun sterke prooidrift.
Linda Freeman, de leider van de Ratscallions, vertelde The Washington Post dat haar Bedlington Terriers van jagen houden en dat ze er daarom voor koos om ze in te zetten om het rattenprobleem in het district aan te pakken.
“Als ik mijn kleren voor de rattenjacht aantrek, beginnen ze gewoon op en neer te springen,” vertelde Freeman. “Ze beginnen te blaffen en rennen rondjes omdat ze weten dat ze op rattenjacht mogen.”
Hoe de Ratscallions en hun honden op ratten jagen
(Foto: BiZhaMox | Getty Images)
Freeman beschreef hun rattenjachtkleding en zei dat de Ratscallions meestal schoenen met dikke zolen dragen omdat ze soms door steegjes moeten lopen die bezaaid zijn met glasscherven. Ze legt ook uit dat ze lange, goed passende broeken dragen die niet te wijd zijn. Volgens haar hebben ze een incident meegemaakt waarbij “een rat over de broekspijp van een meisje liep”.
Daarnaast draagt elk groepslid vaak een shirt met daarop geborduurd “Ratscallions”. De groep heeft ook water en een EHBO-doos bij zich voor hun honden, die soms blauwe plekken oplopen door verdedigende ratten.
Volgens de Ratscallions is rattenjagen niets minder dan een teamprestatie.
“Je hebt de hond en de geleider, je hebt de honden die samenwerken als een team en dan heb je de geleiders die moeten samenwerken als een team,” zegt Bomani Mtume, een van de groepsleden. Hij jaagt samen met zijn Cairn Terrier op de knaagdieren.
Duwhonden versus vanghonden
Om de ratten te vinden en te doden, gebruiken de Ratscallions een bepaalde strategie. Ze hebben een aantal van hun honden gecategoriseerd als “duwhonden” en anderen als “vanghonden”. Zodra de groep bij het doelgebied aankomt, laten ze de duwhonden los. Het werk van deze drijfhonden is om knaagdieren uit hun schuilplaatsen te jagen.
De Ratscallions geven de voorkeur aan kleinere, stevige jachthonden als “duwhonden”. Dat komt omdat deze honden gemakkelijk in vuilnisbakken kunnen klimmen of tussen krappe ruimtes passen waar ratten zich schuilhouden. Een van de duwhonden van de groep is een teckel genaamd Dickie.
Terwijl de duwhonden aan het werk gaan, wachten de “vanghonden” in de buurt, klaar om ratten te bespringen die uit hun schuilplaatsen tevoorschijn komen. Deze vanghonden breken het ruggenmerg van de knaagdieren met hun kaken en schudden ze dood.
Daarna raapt de groep elk dood knaagdier bij de staart op terwijl ze latex handschoenen dragen. Tot slot dumpen ze het kadaver in een ratbag, gewoon een zwarte vuilniszak waarmee ze rondlopen.
