(Foto Credit: Kintarapong / Getty Images)
In een onderzoek uit 2021 werden 21 specifieke genetische markers gevonden die in verband worden gebracht met heupdysplasie bij honden (CHD). Meer dan twee jaar later is dit nog steeds de belangrijkste studie waarin het verband tussen de genetica van een hond en deze aandoening wordt onderzocht.
Het project werd voor het eerst gepubliceerd in BMC Genomics in januari 2021 en vond plaats aan de Universiteit van Helsinki, Finland. In deze specifieke studie onderzochten en valideerden onderzoekers DNA-monsters van 1.600 honden van 10 verschillende rassen. Interessant is dat de studie ernaar streefde om bevindingen uit eerder onderzoek te valideren en opnieuw te beoordelen.
Daarnaast werkte het onderzoek samen met de Finse Kennel Club om gestandaardiseerde fenotypes voor heupdysplasie bij honden te verkrijgen. Belangrijk is dat deze fenotypes professioneel werden beoordeeld door dierenartsen. Bovendien geven de fenotypes wetenschappers een uitgebreide DNA-database als referentie.
Het vinden van belangrijke genetische verbanden met heupdysplasie bij honden
Volgens professor Antti Iivanainen, een van de auteurs van het onderzoek, was “de mogelijkheid om gebruik te maken van ’s werelds grootste DNA-bank voor honden” van vitaal belang voor hun succes. Met deze waardevolle gegevens, zegt de professor, bevestigden ze de ziekteassociatie van 21 loci in 14 chromosomen. Interessant genoeg zijn loci de namen voor specifieke genlocaties binnen bepaalde chromosomen.
Van alle loci die de onderzoekers bevestigden, “waren er 20 geassocieerd met hart- en vaatziekten in specifieke rassen, terwijl één locus uniek is voor de rasoverstijgende studie”, aldus de studie. Fascinerend genoeg vonden de onderzoekers een sterke correlatie met genen die betrokken zijn bij neddylering, een proces van eiwitmodificatie. Eerder onderzoek heeft verbanden aangetoond tussen neddylering en de ziekte van Alzheimer. Volgens het onderzoek “draagt neddylering bij aan veel cellulaire functies, waaronder ontstekingen”. Vermoedelijk zouden veranderingen in de eiwitstructuur een centrale rol kunnen spelen in de ontwikkeling van hart- en vaatziekten bij bepaalde rassen.
Waarom deze studie belangrijk is
Eén promovendus, Lea Mikkola, Ph.D., schreef een proefschrift over het onderwerp. Volgens Mikkola “heeft een veelheid aan genen invloed op de ontwikkeling van de ziekte”. Hoewel het onderzoek dus een genetische component van CHD bevestigt, zijn de resultaten niet direct toepasbaar op hondenfokkers.
Toekomstige risicoprofielen zullen echter baat hebben bij de bevestigde loci. Daarnaast vond de studie ook bepaalde “kandidaatgenen” die in verband worden gebracht met heupdysplasie bij mensen. Toekomstige studies kunnen deze informatie gebruiken om de menselijke gezondheidszorg te verbeteren.
(Foto Credit: Kintarapong / Getty Images)
In een onderzoek uit 2021 werden 21 specifieke genetische markers gevonden die in verband worden gebracht met heupdysplasie bij honden (CHD). Meer dan twee jaar later is dit nog steeds de belangrijkste studie waarin het verband tussen de genetica van een hond en deze aandoening wordt onderzocht.
Het project werd voor het eerst gepubliceerd in BMC Genomics in januari 2021 en vond plaats aan de Universiteit van Helsinki, Finland. In deze specifieke studie onderzochten en valideerden onderzoekers DNA-monsters van 1.600 honden van 10 verschillende rassen. Interessant is dat de studie ernaar streefde om bevindingen uit eerder onderzoek te valideren en opnieuw te beoordelen.
Daarnaast werkte het onderzoek samen met de Finse Kennel Club om gestandaardiseerde fenotypes voor heupdysplasie bij honden te verkrijgen. Belangrijk is dat deze fenotypes professioneel werden beoordeeld door dierenartsen. Bovendien geven de fenotypes wetenschappers een uitgebreide DNA-database als referentie.
