Perifere glasvochtdegeneratie (PVD) is een oogaandoening bij honden die het glasachtig lichaam in het oog aantast. Bij gezonde honden behoudt het glasachtig lichaam een stabiele, gelachtige consistentie die helpt de vorm van het oog te behouden en het licht een duidelijke weg naar het netvlies te geven. Wanneer er echter sprake is van PVD, kan de glasvochtgel vloeibaar worden of krimpen. Dit kan leiden tot de vorming van zakken of ruimtes in het glasachtig lichaam, bekend als synerese. In sommige gevallen kan de glasvochtstructuur ook loskomen van het netvlies – een aandoening die bekend staat als posterieure glasvochtloslating.
Dit is wat je moet weten over de symptomen, oorzaken en behandeling van de ziekte bij honden.
Symptomen van perifere glasvochtdegeneratie (PVD) bij honden
(Foto Credit: tapanuth | Getty Images)
Een van de meest voorkomende symptomen van perifere glasvochtdegeneratie is de aanwezigheid van floaters in het gezichtsvermogen van de hond. Deze floaters verschijnen als kleine, donkere vlekjes of draadjes die over het gezichtsveld bewegen, veroorzaakt door kleine klompjes cellen of debris in het glasvocht. Hoewel dit misschien niet direct waarneembaar is, kan het leiden tot veranderingen in de manier waarop uw hond met zijn omgeving omgaat. Andere tekenen van PVD zijn
- Beperking van het gezichtsvermogen
- Ongemak aan de ogen
- Veranderingen in het uiterlijk van de ogen
- Hoofd kantelen of schudden
- Tegenzin om trappen op te lopen of te springen
- Roodheid of irritatie van de ogen
- Toegenomen onhandigheid
- Vaak scheelzien of knipperen
- Gevoeligheid voor fel licht
- Verhoogde traanproductie
Sommige gevallen van PVD bij honden kunnen asymptomatisch zijn en worden alleen ontdekt tijdens routine oogonderzoek. Dit komt omdat merkbare symptomen pas optreden als de aandoening zich in een later stadium ontwikkelt.
Oorzaken van perifere glasvochtdegeneratie (PVD) bij honden
Perifere glasvochtdegeneratie bij honden wordt voornamelijk geassocieerd met het natuurlijke verouderingsproces. Naarmate honden ouder worden, kan het gelachtige glasvocht afbreken en vloeibaarder worden. Deze degeneratie komt vaker voor bij oudere honden en wordt beschouwd als een normaal onderdeel van het verouderingsproces. Na verloop van tijd kan het glasachtig lichaam loskomen van het netvlies, wat leidt tot PVD.
Genetische factoren kunnen ook een rol spelen, aangezien sommige rassen – zoals Border Terriers, Poedels, Engelse Springer Spaniels en Shih Tzus – vatbaarder zijn voor het ontwikkelen van oogaandoeningen, waaronder PVD. In deze gevallen kunnen erfelijke componenten de degeneratie van het glasvocht versnellen.
Perifere glasvochtdegeneratie (PVD) is een oogaandoening bij honden die het glasachtig lichaam in het oog aantast. Bij gezonde honden behoudt het glasachtig lichaam een stabiele, gelachtige consistentie die helpt de vorm van het oog te behouden en het licht een duidelijke weg naar het netvlies te geven. Wanneer er echter sprake is van PVD, kan de glasvochtgel vloeibaar worden of krimpen. Dit kan leiden tot de vorming van zakken of ruimtes in het glasachtig lichaam, bekend als synerese. In sommige gevallen kan de glasvochtstructuur ook loskomen van het netvlies – een aandoening die bekend staat als posterieure glasvochtloslating.
Dit is wat je moet weten over de symptomen, oorzaken en behandeling van de ziekte bij honden.
Symptomen van perifere glasvochtdegeneratie (PVD) bij honden
(Foto Credit: tapanuth | Getty Images)
Een van de meest voorkomende symptomen van perifere glasvochtdegeneratie is de aanwezigheid van floaters in het gezichtsvermogen van de hond. Deze floaters verschijnen als kleine, donkere vlekjes of draadjes die over het gezichtsveld bewegen, veroorzaakt door kleine klompjes cellen of debris in het glasvocht. Hoewel dit misschien niet direct waarneembaar is, kan het leiden tot veranderingen in de manier waarop uw hond met zijn omgeving omgaat. Andere tekenen van PVD zijn
Beperking van het gezichtsvermogen
