Verlamming bij honden treedt op wanneer het vermogen van het centrale zenuwstelsel om de bewegingen van het lichaam te coördineren vermindert of volledig verloren gaat.
Het lichaamsdeel van honden dat het vaakst aangetast wordt, zijn de achterpoten. Veel andere lichaamsdelen, waaronder de gezichtsspieren, de voorpoten of de spieren die de ontlasting en het urineren regelen, kunnen echter ook aangetast worden, afhankelijk van welke zenuwbanen onderbroken zijn.
Als de vacht vliegt: reizen met huisdieren
Advertentie
Normaal gesproken werken de hersenen, ruggengraat, zenuwen en spieren samen, waardoor een hond kan bewegen zoals het hoort. Schade aan de zenuwen die berichten tussen de hersenen en het lichaam overbrengen, kan er echter voor zorgen dat de complexe communicatiewegen verbroken worden, waardoor verlamming ontstaat.
Alle gevallen van verlamming bij honden, zelfs zeldzame gevallen van tijdelijke verlamming, zijn reden tot bezorgdheid en rechtvaardigen een onmiddellijk bezoek aan de dierenarts. Als u de symptomen bij uw hond ziet, raadpleeg dan meteen uw dierenarts voor een juiste diagnose en behandeling.
Hier leest u wat u moet weten over de symptomen, oorzaken en behandelingen van verlamming bij honden.
Symptomen van verlamming bij honden
(Afbeelding Credit: Getty Images)
De symptomen van verlamming bij honden kunnen variëren afhankelijk van de oorzaak en de zenuwbanen die beschadigd zijn.
De achterpoten zijn het meest voorkomende lichaamsdeel dat de gevolgen ondervindt, maar veel andere lichaamsdelen kunnen ook aangetast worden.
Als u een van de onderstaande symptomen bij uw hond ziet, moet u meteen uw dierenarts raadplegen:
- Onvermogen om achterpoten of alle vier de poten te bewegen
- Slepende achterpoten tijdens het lopen
- Tekenen van pijn in nek, ruggengraat of poten
- Onvermogen om het plassen of poepen onder controle te houden
- Constipatie
- Helemaal niet kunnen plassen
- Niet kunnen knipperen
- Afscheiding of irritatie van de ogen
- Hangende oogleden
- Voedsel uit de mond laten vallen
- Kwijlen
- Hoofd kantelen
- Zwakte
- Abnormale oogbewegingen (ataxie)
- Eén oog lijkt groter dan het andere
- Verlies van controle over de keel of stem
- Braken of oprispingen
- Ademhalingsproblemen
- Verlies van spiermassa
Oorzaken van verlamming bij honden
(Afbeelding Credit: Getty Images)
Er zijn verschillende aandoeningen die verlamming bij honden kunnen veroorzaken. Alles wat de communicatie tussen de hersenen en het lichaam verstoort, kan leiden tot een verlies van coördinatie en onvermogen om te bewegen.
Sommige rassen hebben meer kans op verlamming dan andere. Teckels, Basset Hounds en honden met een lange rug en laag bij de grond lopen meer risico op tussenwervelschijfaandoeningen, een aandoening waarbij gescheurde wervelschijven druk uitoefenen op het ruggenmerg.
Daarnaast hebben Boxers, Chesapeake Bay Retrievers, Duitse Herders, Ierse Setters en Welsh Corgis een genetische aanleg voor degeneratieve myelopathie, een langzaam werkende ziekte die de zenuwen bij oudere honden aantast en verlamming van de achterpoten veroorzaakt.
Hier zijn verschillende andere factoren die tot verlamming bij honden kunnen leiden:
- Dermacentor tekenbeet (“tekenverlamming” veroorzaakt door het neurotoxine in het speeksel van vrouwelijke teken)
- Meningitis
- Hondsdolheid
- Distemper
- Discospondylitis
- Verschoven tussenwervelschijven
- Spinale infectie, ontsteking of verwonding
- Vervorming van ruggengraat of wervels
- Polymyositis
- Polyneuritis
- Neosporose
- Ernstige blootstelling aan pesticiden of insecticiden (die organofosfaten bevatten)
- Embolus (geblokkeerde bloedstroom naar de wervelkolom)
- Aorta-embolie (geblokkeerde bloedstroom naar de achterpoten)
- Tumoren of kanker van het centrale zenuwstelsel
- Botulisme
- Myasthenia gravis
- Hypothyreoïdie
- Fibrocartilagine embolie (een deel van een wervelschijf breekt af en blokkeert de bloedstroom)
Behandelingen voor verlamming bij honden
(Afbeelding Credit: VCG/VCG via Getty Images)
De behandeling voor verlamming bij honden hangt af van de oorzaak van de aandoening. Sommige gevallen kunnen met een operatie worden opgelost. Dit kan een optie zijn als er zenuwschade is of als er tumoren aanwezig zijn, maar dit wordt van geval tot geval bepaald.
De dierenarts kan dan acupunctuur, massages, stretches en warmtetherapie voorschrijven om het herstel te bevorderen.
Dierenartsen kunnen sommige schimmel- en bacteriële infecties behandelen met medicijnen tegen schimmels en antibiotica. Tekenverlamming wordt meestal verholpen door de teek te verwijderen, en er kunnen ook antibiotica worden voorgeschreven.
Andere aandoeningen vereisen verdere gecompliceerde behandelingen en fysieke revalidatie, en soms moet een aangetast ledemaat geamputeerd worden.
In sommige gevallen kan echter alleen aan symptoombestrijding worden gedaan. In deze situaties kan de dierenarts pijnmedicatie voorschrijven en een katheter inbrengen zodat de hond zijn blaas kan legen. Ontstekingsremmers kunnen ook de ontsteking verminderen, en draagdoeken of hondenrolstoelen kunnen voorkomen dat aangetaste ledematen gaan slepen.
Het herstel kan ook erg variëren, afhankelijk van de oorzaak en de individuele reactie van de hond op de behandeling.
Het is belangrijk om de veterinaire richtlijnen voor verdere zorg te volgen en de toestand en vooruitgang van de hond te controleren.
