Er is een hondenras dat wereldwijd bekend staat om zijn onvermogen om het bekende hondengeluid te produceren dat we allemaal kennen: blaffen. Lees hieronder verder om meer te weten te komen over dit unieke hondenras dat letterlijk niet kan blaffen!
Wat is het enige hondenras dat niet kan blaffen?
De Basenji, vaak de “blaffende hond” genoemd, is het enige hondenras dat niet kan blaffen in de traditionele zin van het woord.
Koe probeert uit slachthuis te breken. Godzijdank voor wat er daarna gebeurt
Advertentie
Dit kleine tot middelgrote ras communiceert door middel van een reeks unieke geluiden die verschillen van het conventionele hondengeblaf. Ze maken met name een kenmerkend jodelachtig geluid dat bekend staat als een barroo.
Dit gebrek aan typisch geblaf betekent niet dat de Basenji een stil ras is; integendeel. Wanneer ze opgewonden zijn, staan deze honden bekend om het produceren van hoge geluiden die soms worden aangeduid als “Basenji Singing”. Oorspronkelijk uit Centraal-Afrika, werden ze gebruikt voor de jacht en werden ze gewaardeerd om hun intelligentie, behendigheid en rustige houding.
Ondanks hun onvermogen om te blaffen, zijn Basenji’s uitstekende communicatoren en vormen ze een geweldig huisdier voor diegenen die bereid zijn om met hun unieke vorm van vocale expressie om te gaan.
Waarom blaffen Basenji’s niet?
De exacte reden waarom de Basenji hond niet kan blaffen is niet helemaal duidelijk, maar het wordt algemeen aangenomen dat de anatomie van hun keel een belangrijke rol speelt.
Hoewel de keel van een Basenji dezelfde fundamentele elementen bevat als die van alle andere honden, is er een subtiel verschil dat hen onderscheidt.
Bij Basenji’s is het ventrikel van het strottenhoofd minder diep, waardoor de stemplooien niet voldoende kunnen trillen om een traditioneel blafgeluid te produceren.
Sommigen geloven dat het onvermogen van het ras om te blaffen opzettelijk werd ingebouwd door selectief fokken in hun thuisland Afrika. Anderen vermoeden echter dat het een natuurlijk geëvolueerde eigenschap is die zich in de loop der tijd heeft ontwikkeld. Hoe dan ook, het feit dat ze niet blaffen bij elk klein geluidje kan een belangrijke rol hebben gespeeld in hun overleving tijdens hun semi-wilde leven. Het kan ze ook een waardevolle aanwinst gemaakt hebben voor Afrikaanse jagers als stille en slimme windhonden, maar ook als betrouwbare waakhonden voor dorpen.
